Musea, fruitsapjes, biggen en meer vreemde zaken..

Afgelopen weekend zijn we naar Leon afgereisd om het drukke en warme Granada even te ontvluchten. Ook deze week waren er weer heel wat feestjes en vuurwerk in de stad door enkele belangrijke Baseball wedstrijden. Leon is een wat rustigere studentenstad, maar trekt wel heel wat toeristen. Zo stapten we bij aankomst in de stad al meteen met 2 andere NL'se meisjes in de taxi. En al vrij snel vonden we een plek in een mooi hostel en vervolgens zijn we op zoek zijn gegaan naar een voedzame maaltijd op de markt. Leon is een mooie, koloniale stad waar veel waarde aan cultuur wordt gehecht. Een groot gedeelte van de musea in Nicaragua zijn dan ook gevestigd in Leon. Erg leuk om een museum met kunst afkomstig uit Zuid-Amerika en Centraal-Amerika te bezoeken. Een gezond sapje, wat gezellige gesprekken in het park en een maaltijd verder was het alweer avond en was het tijd voor een festival. In Nicaragua zijn ze nogal gek op poëzie en dit festival stond dan ook in het teken van het werk van Ruben Dario. Een man waar je niet omheen kunt als je hier een tijdje verblijft. De avond was gevuld met heel wat mooie artiesten en hoewel het niet gemakkelijk is om de Nica's bij te houden ga ik deze muziek toch echt wel missen in Nederland. De volgende ochtend werd er een heerlijk ontbijtje in de mooie tuin van ons hostel geserveerd. Daarna stond er een warme maar mooie wandeling door Leon op de planning. Leon bestaat uit heel wat mooie en kleurrijke wijken. Na een hobbelige terugreis lijkt het alsof het uitje dagen heeft geduurd. En dat is natuurlijk altijd een goed teken!

Deze week heb ik natuurlijk ook gewoon weer 5 dagen stage gelopen. Er waren nog maar twee Amerikaanse studenten aanwezig op het bedrijf. Aangezien ze bijna geen Spaans spreken was het mijn taak om hen op wat activiteiten “te begeleiden”. Zo zijn we deze week langs mogelijk nieuwe cliënten gegaan, cliënten bezocht die niet hadden betaald op de dag waarop ze dat hadden moeten doen, ik heb een vergadering meegemaakt van het comité van de microkrediet afdeling en we hebben een vergadering meegemaakt van een gemeentelijke bank.
Het is erg leuk om de straat op te gaan en zo de bedrijfjes in en rond Masaya van binnen te zien. Veel cliënten werken op de markt en het is dan ook van belang dat wanneer we cliënten bezoeken, we ook geregeld stoppen om een praatje te maken met andere cliënten die we toevallig tegen komen. Alternativa maakt bijna geen gebruik van promotiemiddelen en moeten het vooral van mond tot mond reclame hebben. Zo krijgen ze vaak van bestaande cliënten te horen dat ze iemand kennen die ook een lening zou willen afsluiten bij Alternativa en dan nemen zij contact op met deze mensen. Hoewel het lekker is om even buiten te zijn, is het soms toch net iets minder “lekker buiten zijn”, dan je verwacht. Wat wil je als je in deze hitte tussen de stukken vlees moet onderhandelen over het wel al dan niet betalen van een lening.
Het is interessant om de gesprekken met potentiële cliënten mee te maken en te zien hoe voorwaarden gesteld worden en iedereen tevreden wordt gesteld. Sommige mensen hebben leningen bij andere bedrijven gehad of bij een bank, welke vaak bizar hoge rentes hanteren. Er wordt gevraagd naar de persoonlijke leefomstandigheden, de gang van zaken in het bedrijf en natuurlijk naar het kosten en opbrengsten van het bedrijf. Ik moest stiekem wel een beetje lachen toen we overgingen op het noteren van het onderpand van de lening. Dan wordt er dus het volgende genoteerd: “een bank (wit), een koelkast (Siemens, wit), ...”. Ook is het nodig om iemand te hebben die garant voor je kan staan en helpt het als je een referentie hebt van iemand die al een client van Alternativa is. Alle informatie wordt verzameld en later op het kantoor besproken.

Daarnaast zit ik heel wat uurtjes op een dag op kantoor. Ik werk op het moment aan een verslag in meerdere talen over het project wat de Amerikanen met FSD en Alternativa hebben gestart. Je weet wel, dat ploegen door cement etcetera. Dit zal ik verder begeleiden en ik verwerk de resultaten van de enquêtes en zal dan advies aanbieden, evenals opties om het project uit te breiden.
Toen ik net terug kwam op kantoor vroeg mijn college of ik foto's had gemaakt in de ochtend. Toen ik haar mijn fotocamera gaf en ze al mijn foto's van de afgelopen week had bekeken (die nieuwsgierigheid is toch een dingetje hier), werd ze bijna boos dat ik geen churros had gekocht. Ze vertelde me dat ik ze dan moet kopen en zij en een andere collega dan een deel overnemen, dat ze dat vaker doen. En ja, ze kunnen hier echt de hele dag door eten. Mocht je je afvragen wat churros zijn. Dit zijn soort gefrituurde maisstickjes met suiker en je ziet op de foto's een jongen die ze aan het bakken is. Eerder deze week zijn we hier ook langsgegaan en toen trakteerde de promotor die mee was ons drie al op een familiezak churros, maar die was dus op voordat we terug waren op kantoor. Je begrijpt dat ik dat maar even voor me heb gehouden.

Er komt al wat meer structuur en misschien zelfs al wat sleur in de weken. Zo wordt je al door sommige buschauffeurs herkend. Ik stap altijd in een willekeurige op een plek waar hij al bijna vol zit. Dat betekend dus dat je in het gangpad staat met je hoofd bijna tussen je knieën omdat ze hier alles aanpassen op de lengte van de gemiddelde Nicaraguaan. En als je helemaal achterin staat dan mag je het geld doorgeven van al je mede-passagiers. De buschauffeur (je hebt er dus 2 per busje) duwt zich door het gangpad heen om geld te verzamelen maar helemaal tot achterin het busje klimmen gaat hem zelfs een beetje te ver. Dan wordt jij dus ingeschakeld. Ze hebben en bizar goed geheugen en onthouden van iedereen waar ze instappen en wat je dan dus moet betalen. Ook herkennen ze je af en toe en geven dan aan wanneer het tijd is om je weg naar de uitgang te banen. Erg attent!
Aankomend weekend is het laatste weekend van wat NL'se meiden hier dus gaan we nog even heel wat leuke dingen (voor de laatste keer) doen in Granada. Maar eerst deze laatste stagedag van de week, na een gezellige donderdagavond maar eens tot een goed einde brengen.
Bedankt voor het lezen en een fijn en koud (?) weekend gewenst!