Granada week 2!

Hallo allemaal,
Hierbij weer een update van een mooie week die achter me ligt. Een week waarin ik genoeg vuurwerk voor de komende 10 jaar heb horen afgaan, ik eindelijk eens later dan 9 uur naar bed ging, ik het aantal muggenbulten naar een nieuw level heb weten te tillen, eindelijk een keer lange(re) mouwen droeg en veel tijd met Maria doorbracht. Ook kreeg ik bericht uit NL dat ik ben aangenomen op mijn master :)
Maar goed waar waren we gebleven? Ah, 5 december. Hoe kan het ook anders. Deze warme, warme sinterklaasdag begon met wat skypegespreken naar Nederland. Na gezellig bijgekletst te hebben was het tijd om een bezoek te brengen aan een steengoede bakkerij in de stad. Althans, het zou een hele goede bakkerij moeten zijn. Was me verteld. En inderdaad lagen hier gebakjes waarvan je zeker weet dat ze niet langer dan een dag(deel) liggen en ik heb zelfs iets gegeten waarvan de smaak verdacht veel leek op de iets wat ik ken. Daarna was het tijd voor een wandeling over de markt en zo het stadje uit. Naarmate de afstand tot de stad toenam kwam ik steeds minder mensen tegen op straat. Maar ik moest en zou de, schijnbaar, indrukwekkende begraafplaats vinden in Granada. Toen er echt alleen nog maar locale mannen in het blikveld waren, ben ik omgedraaid en teruggelopen. Het is op straat niet echt gevaarlijk overdag, maar er wordt dan al redelijk veel naar je geroepen als westerling.
Na de wandeling kwam ik verhit aan in het centrum van de stad waar ik lunchte bij een Mexicaans restaurant. Hier heb ik voor het eerst wat sla en andere groentes binnen gekregen. Ik krijg maaltijden bij mijn gastgezin van zondagavond tot zaterdagochtend en de andere maaltijden nuttig ik op straat of in restaurantjes. De prijzen van een maaltijd buiten de deur varieren van €1.10 tot zo'n €10. Daarna kwam ik een leuk groepje zwarte pieten tegen, die in een koets vervoerd werden naar een plek waar heel wat Nederlandse gezinnen hen stonden op te wachten. Hier heb ik me later bij aangesloten en we hebben daar dan ook samen gegeten. We gingen vroeg naar bed want zondag zouden we om 7 uur vertrekken richting Managua met het gastgezin van twee andere studentes. Over Managua kunnen we kort en krachtig zijn: het is geen mooie stad en heeft geen centrum want deze is in 1972 helemaal weggevaagd door een aardbeving. Aangezien we midden in een periode van feesten in Managua aankwamen, welke op maandag 7 december is geëindigd, kwamen we terecht in de hoofdstraat vol met altaren voor Maria. Soort praalwagens zoals wij ze voor Carnaval kennen. We hebben wat historische plekken bezocht en toen twee parken aan het water. Deze parken liggen aan het meer van Managua en zijn gevuld met palmbomen, groen, veel restaurants, musea en een maquette van Managua voor de aardbeving.
Het was een leerzame dag die we gezellig hebben afgesloten in DE mall van Managua. Hier komen vooral de rijkere Nicaraguanen en de prijzen zijn vergelijkbaar met de prijzen in Nederland. Die dag begrepen we ook waarom het is dat Nicaraguanen elkaar niet vertrouwen. De vader uit het gastgezin werd beroofd van zijn gouden ketting in de bus.
Maandag was het na 4 uur les tijd om te verhuizen naar een ander gezin. In dit gezin zaten 2 Nederlandse meisjes die deze dag naar een eigen huis verhuisd zijn. Nu woon ik tegenover 2 Nederlandse meisjes in een gezin met wat meer aanspraak en gezelligheid. In het algemeen zijn mensen hier erg nieuwsgierig en vinden ze het leuk als je een gesprek (in het Spaans met ze aangaat). Dit ervoer ik alleen minder bij het gezin waar ik woonde, vandaar de verhuizing. Na de lunch, die hoofdzakelijk uit (gefrituurde) kip bestond met rijst met bonen en voor mij met wat groenten, maakten we een rondrit met een soort paard een wagen (koetsje). Van enkele mensen kreeg ik de vraag of de mensen niet genoeg geld hebben om zelf groenten te eten. De gezinnen waar we verblijven hebben in praktijk vaak wel genoeg geld om wat groente te kopen maar ze vinden het oprecht niet lekker. Mijn nieuwe docente deze week vertelde dat ze bij een Duitse vriendin ging eten en zij had pasta met een saus klaargemaakt. Op zich prima, maar deze saus bevatte allemaal groenten en helemaal geen vlees. Ze had het met moeite weg weten te werken en had binnen een uur weer honger vertelde ze. Dat geeft wel een goed beeld hoe mensen hier over lekker eten denken.
Maandag 7 december was het la Gritería en dan vieren ze in Nicaragua de bevruchting van Maria. Na het huis bezocht te hebben waar de twee Nederlandse “Chicas” naar toe zijn verhuisd stonden we om 10 uur klaar bij het centrale park om Maria te zien aankomen op haar wagen. Er was vooral veel eten, veel vrolijke muziek en vuurwerk.
Dinsdag was de ochtend weer gevuld met Spaanse les. Hoewel ik dacht dan mijn vorige lerares streng was, kom ik daar nu een beetje op terug. De favoriete uitspraak van mijn lerares is dan ook: “Es difficil pero no imposible”. Gelukkig is ze zoals alle docenten goedlachs en is ze ook niet vies van een beetje uitlachen. We hebben het deze week veel over de Nicaraguaanse samenleving en economie. Dit is erg leerzaam maar ook lastiger dan het basic Spaans. En aangezien ik nu in de les alleen mag praten, moet ik thuis héél wat huiswerk maken om het schrijven te oefenen. Maar daar ben ik dinsdagmiddag niet aan begonnen. Het was een feestdag en iedereen was vrij en alles was dicht. We hebben in de middag een beetje kunnen winkelen, wandelen en tijd doorgebracht in het park. Gelijk maar een weekend weg gepland zodat dat ook vaststaat. Nadat ik mijn was heb opgehaald bij het wasstation van de gezellige Nederlanders Monique en Mark was het tijd voor la cena en daarna moet ik toch echt een paar uur aan Spaans werken.
Woensdag begon ik de dag om 8 uur met een korte kerkdienst in plaats van een Spaanse les. In deze kerk hebben ze doordeweeks 2 bijeenkomsten en hebben ze op zondag een dienst waar een gedeelte van dienst een vertaler aanwezig is. Aangezien het redelijk snel gaat is het fijn om af en toe de Engelse vertaling ernaast te horen. Daarna nog wat uurtjes Spaanse les gevolgd en in de middag was het tijd voor een boottocht langs de vele eilanden in het meer van Granada. Dit is het grootste zoetwatermeer in Central America waar 365 kleine eilandjes in gelegen zijn, welke ontstaan zijn na een eruptie van de Mombacho vulkaan. Het was lekker om even op het water te zijn en de eilandjes stelden zeker niet teleur met hun flora en fauna. De dag werd afgesloten samen met andere Nederlandse studenten maar niet voor het huiswerk afgemaakt was. Mijn docente heeft veel gestudeerd met betrekking tot wereldgeschiedenis. En ik had dan ook o.a. als huiswerk om een kort opstel over Anne Frank te schrijven.
Donderdag gingen we na de lessen een middag naar Laguna del Apoyo. Wauw! Dit is een heel mooi meertje in een krater van een, natuurlijk, niet-actieve vulkaan. Hier heb ik voor het eerste gezwommen en dat was heerlijk. Ook was het wat frisser hier omdat het wat hoger ligt.
Vandaag gaan we nog een plekje bezoeken en worden er vanavond wat drankjes in de stad gedaan. Dit weekend is verder rustig met wat skypen, een paar afspraken, een verjaardag in mijn gezin en een kerkdienst zondagochtend. Volgend weekend wordt het tijd om met een groepje de mooie stranden op te gaan zoeken. Ik merk dat ik in deze twee weken al veel heb geleerd. Veel Spaans maar ook echt veel over de Nicaraguaanse samenleving. Door de Spaanse lessen, de uitjes en het wonen bij een gastgezin gaat dit erg snel! En dat was ook wel het doel voor ik aan de slag zou gaan. Maar eerst nog 2 weken Spaanse lessen! Fijn weekend allemaal en liefs!