Kerstige dagen

Toen ik vanochtend wakker werd moest ik even googelen om mezelf ervan te verzekeren dat ik het echt 1e kerstdag is op 25 december. En dat is het toch echt.. Maar eerst neem ik jullie graag mee terug naar afgelopen weekend, waarin er eindelijk een stranddag op de planning stond! Na een uur in de bus wachten op genoeg passagiers vertrekken we met, de ondertussen gekochte, snacks en koele drankjes op vrijdagmiddag naar San Juan del Sur. Na 4 uur komen we aan in een al donker, maar gezellig straatje vol surfwinkeltjes. We eten heerlijke pizza's en drinken perfecte cocktails in wat hangmatten op een mooi dakterras. We merken meteen al dat minstens de helft van de aanwezige mensen in het dorp toeristen (en surfers) zijn. Het is even wennen om al dat Engels om ons heen te horen en stiekem is het ook helemaal niet fijn. Waar is het echte Nicaragua opeens gebleven? We voelen ons een beetje gedesoriënteerd. Ook zijn de prijzen en producten duidelijk aangepast aan de reizigers.
Op zaterdag nemen we een shuttlebus naar Playa Hermosa. Na een ritje door een bosachtig gebied komen we aan op een afgelegen strand. Er is een restaurant, er is een mogelijk om surfborden te huren en er is een mooie ruimte net voor het strand ingericht met tafels, hutten en hangmatten. Het strand was ontzettend schoon, zeker voor Nicaraguaanse begrippen en het was heerlijk om een dagje te relaxen op dit mooie strand. Ook werd het snel duidelijk dat het onmogelijk was om te lang in de zon te zitten. De meeste mensen stapten dan ook als kreeftjes in het busje dat ons terug naar huis bracht. In de avond aten we een verse pasta aan het water. Het dorp had die avond nogal wat problemen met de elektriciteit. Wat leidde tot een donker restaurant en een hele straat vol donkere restaurants. Er valt niks aan te doen en mensen gaan zo goed als het gaat door met waar ze op dat moment mee bezig zijn. Zondag keerde ik, na een ontbijt bij een van de beste bakkerijen in Nicaragua, terug naar Granada. De anderen hadden al vakantie maar voor mij stond er nog een laatste week met Spaanse les op de planning. Na een heftige rit kwam ik op het einde van de middag aan in Granada.
Op maandag zag ik in de middag een nogal heftige film over de oorlog in Nicaragua en werden voor mij de effecten daarvan op het hedendaagse leven en samenleving van Nicaragua toegelicht. Erg indrukwekkend dus. Op dinsdag maakte ik een toets, wat het niveau zou bepalen waarop ik zou “afstuderen”. In de middag bezochten we een gezin dat net buiten Granada woont en deel uitmaakt van een coöperatie. Ze wonen onder, toch best wel, armoedige omstandigheden tegen de Mombacho vulkaan aan. We werden hartelijk onthaald en mochten toen genieten van de rust, gemoedelijkheid en lekkere producten die zo voor ons uit de boom/grond werden gehaald. Ze hebben geen stromend water en geen elektriciteit en rijden op paard en wagen naar de stad. De meerderheid van de Nicaraguaanse bevolking zou onder deze omstandigheden leven. In de steden lijkt het allemaal heel wat en is er wat handel en zie je vooral koloniale huizen. Maar je hoeft maar net buiten de stad te kijken en daar is de (economische) situatie heel anders. Heel interessant om te zien hoe deze mensen in hun eigen levensonderhoud voorzien en bijzonder dat ze zo gastvrij en open waren. Ook dinsdagavond had ik weer heel wat huiswerk en ging ik vroeg onder de klamboe..

Woensdagochtend moest ik namelijk om half 6 naast mijn bed staan, omdat er een bezoek aan Leon op de planning stond. Dit is zo'n 3.5 uur met de bus maar wij hadden het geluk dat we op het laatste moment een auto aangeboden kregen. Het duurt bijna even lang, maar je kan wel even wegdutten zonder een lichaamsdeel van een vreemde tegen je hoofd te krijgen. De kathedraal van Leon is de grootste in Centraal-Amerika en dat hebben we geweten. Je kan op het dak van de kathedraal lopen en dat is toch wel een dingetje hier. Zo moet hier zelfs elke nica op de foto (dat zie je niet vaak) en werd er iemand ten huwelijk gevraagd tijdens ons bezoekje. Je moet trouwens wel op blote voeten lopen want de hele kathedraal is wit gekalkt. Ze zijn nu met een restauratie bezig en dit voeren ze uit met kalk, water en eiwit. Na het bezoek van wat musea gaan we lekker eten op de markt. Ik ga voor wat gerechten waarvan ik denk dat het nog wel veilig is maar ik sta er alsnog van verbaast dat ik niet al meerdere malen een voedselvergiftiging heb opgelopen. Op de terugweg kochten we, illegaal, langs de weg nog even 2 leguanen. Ik weet niet de exacte naam in het Nederlands maar dan hebben jullie een beeld van de dieren die in onze kofferbak lagen. Als je je afvraagt of ik die toevallig ook heb gegeten. Nee, helaas/gelukkig niet. Ze waren bestemd voor een zieke zus van de man van de vriend van.. je kent het wel. Het eten van deze dieren zou leiden tot een snelle genezing. Dit is wel ontzettend illegaal omdat het een uitstervend diersoort is hier. En terwijl dit hun paringstijd is, is het ook kerst. De tijd van het jaar waarin ze nogal gewild zijn. De avond werd afgesloten met een zingende groep kinderen en een Jozef en Maria, die de huizen afgingen opzoek naar een slaapplek!

Donderdagochtend had ik mijn laatste 4 uur les. Ik zette met mijn docent nog de laatste spreekwoordelijke “puntjes op de i” van mijn introductiebrief voor mijn stagebedrijf. Na nog een nieuwe tijd in het Spaans er doorheen te knallen was daar het moment van de waarheid. Ik ontving mijn diploma en kan met trots zeggen dat ik als A2-tje ben afgestudeerd. Mark en Monique kwamen nog even langs om dit moment vast te leggen, super leuk! De rest van de dag bestaat uit wat noodzakelijke boodschappen en activiteiten en het bakken van een taart! Want zoals jullie begrijpen wilden we graag onze dag met vooral rijst als maaltijd een beetje opvrolijken. Hier is de 24e de belangrijkste “kerstdag”. In de middag wordt het eten en nieuwe kleding voor iedereen gekocht. Wij aten eerst met de NL'se meiden bij een andere familie en de rest van de avond en nacht heb ik samen met de familie en wat vriendinnen doorgebracht. De muziekboxen werden op straat gezet, bordjes eten, veel rum en vuurwerk maakten het kerstplaatje compleet. De hele straat was gevuld met families en om 12 uur barste er een vuurwerkspektakel los. Dan is het moment om iedereen Feliz Navidad te wensen! Het was een gezellige en lange avond die tot de volgende ochtend duurde. Zelf ging ik iets vroeger naar bed want