Het went dan wel, maar verveelt nog lang niet!

Waarschuwing: Het kan zijn dat in deze blog deprimerend veel lekker eten, zonnige momenten en andere geneugten des levens voorbij komen. Maar misschien doe ik het jullie ook niet aan. Je merkt het vanzelf ;)

Afgelopen weekend zijn we naar Playa Guasacate geweest. Na een lange taxirit over een weg waar meerdere stukken van ontbraken, kwamen we steeds minder verkeer tegen tot we aankwamen op de plek van bestemming. Het was een prachtig lang en rustig strand met een paar hostels en woningen die aan het strand zijn gebouwd.
En dan heb ik het over het aantal mensen die we op het strand tegenkwamen en duidelijk niet over de zee. Wat een gigantische golven en kracht hebben we hier mogen aanschouwen. Sommige golven waren minstens 2 meter hoog voor deze net voor je neerkwamen. Dit was dan ook best gevaarlijk en ik ben een paar keer flink onderuit gehaald en in een onderstroom terecht gekomen.
Na een duik, een drankje en een lokaal hapje bij de buren in de tuin was het tijd voor een kampvuur en voor een vroege duik in mijn bed.
Zaterdag stonden we op met een pittige wind, met als resultaat opengewaaide ramen en deuren waardoor we heerlijk uitzicht hadden op de mooie plek waar we ons bevonden. Na gelijk maar een duik genomen te hebben, konden we afgekoeld aan ons ontbijt beginnen. Helaas was de zee te heftig om te surfen maar met een goed boek, een lange wandeling en heel wat zwempogingen kwamen we de dag prima door. Heel mooi ook om hier de zonsopgang en zonsondergang te zien. Soms ook in combinatie van groepen pelikanen die mooi over de golven scheerden. Maar op zondag beseften we ons ook, zo makkelijk en mooi kan het leven niet eeuwig voortduren. En dus begonnen we aan de terugreis naar Granada inclusief stof, zweet en aandringende taxi chauffeurs.
Maandag kwam weer veel te snel en “de rest van de week” bestond voornamelijk uit stage lopen en het onderhouden van een vrij burgerlijk bestaan. Zo stond ik weer een aantal keer achter het wasblok de huid van mijn handen te schrapen en struinde ik weer de markt af opzoek naar verkopers die me niet probeerden af te zetten. Het huis bevalt nog prima en de Nica's zijn erg behulpzaam.
Ook heb ik het nog erg naar mijn zin op mijn stage. Ze hebben er van de week voor het eerst Nederlandse dropjes gegeten maar of dat echt een succes was, weet ik niet zeker. Ook hadden we weer wat intrigerende gesprekken. Zo vertelde een college, toen we oud Nicaraguaans geld bekeken dat ze er van overtuigd is dat de maffia macht heeft in Nicaragua omdat je bij bepaalde transacties geen muntjes terug krijgt. Een beetje hetzelfde geval als dat we in Nederland geen 2 en 1 eurocenten meer terugkrijgen. Volgens haar verlies je hier aanzienlijk op in een jaar en als je te weinig betaald dan krijg je het product niet, maffiazaken dus!
Ook viel de elektriciteit weer een paar keer uit, wat vaak resulteerde in een gezellig praatuurtje, in een wat donkere maar vooral een heel warm kantoortje! We hebben ook erg moeten lachen toen ik met een vrouwelijke collega mee ging langs wat cliënten op de markt en ons opmerkelijk vaak de vraag werd gesteld of ik haar dochter was.
De baas kwam me nog wat advies vragen voor, het opzetten van, een nieuw project en van deze kans om iets voor hen te betekenen maakte ik natuurlijk dankbaar gebruik. Daarnaast heb ik me bezig gehouden met wat statistisch onderzoek naar hun cliënten die te vroeg hun loon afbetalen. Ik hoop Alternativa meer inzicht te kunnen geven over wat voor cliënten dit zijn en hoe ze meer van dit soort cliënten kunnen verwerven. Ook ben ik weer langs wat gezinnen en bedrijfjes gegaan en dit is naast heel interessant ook altijd weer confronterend. Zo zat ik gisterenochtend bij een gezin in huis, in een slaapkamer, op een plastic tuinstoel. Dit huis had 3 kamers afgescheiden met dekbedovertrekken. De ruimtes waren vooral opgevuld met bedden aangezien er zo'n 10 mensen wonen en ze koken buiten op een vuurtje. En toch kom je terecht bij een vrolijke man die je dus midden in zijn huis plaatst en het gesprek met je aangaat, zonder enige schaamte te tonen. We hebben trouwens hartelijk gelachen toen hij niet de volledige naam van zijn vrouw aan ons kon vertellen.
Naast dit alles zie ik gelukkig ook nog mensen naast mijn stage. Zo hebben we deze week weer wat nieuwe mensen mogen verwelkomen met een gezellige cocktailavond en hebben we gisterenavond de verjaardag van Anieke gevierd! Zij wonen naast de kathedraal en ik kan je dan ook vertellen dat het helemaal niet verkeerd is om met het uitzicht van hun balkon uitgebreid te dineren. Vanavond is de laatste avond van mijn huidige huisgenootje in Granada. En dit verdriet moet natuurlijk worden weg gegeten bij een lekker restaurant.
Dit weekend blijf ik een weekendje in Granada en gaan we hier wat leuke dingen doen. Ik heb al wel gemerkt dat die 2 dagen zo gevuld zijn en echt voorbij vliegen!
Ook ben ik alweer over de helft van mijn “reis” en ondertussen tel ik niet meer de weken dat ik weg ben, maar kijk ik wanhopig toe hoe de tijd die ik hier nog heb, verdwijnt. Zo loop mijn stage eind maart al ten einde en heb ik tussendoor ook nog 2 lange weekenden vrij! Deze twee weekenden ga ik nog hele leuke tripjes maken met een vriendin uit Nederland. En toevallig was een van deze weekenden al extra lang in verband met Pasen. Dat wordt hier nogal uitgebreid gevierd. Hier wordt Semana Santa gevierd en iedereen kijkt al weken uit naar de 'vakantie' die daarbij hoort. Wat dus zo'n beetje een lang weekend is. Veel Nica's gaan naar het strand maar het paasfeest zou ook uitgebreid worden gevierd op straat, kerken en huizen dus ik ben erg benieuwd naar deze feestelijkheden. Maar zo ver is het nog lang niet.
Weer bedankt voor het lezen en een heel fijn weekend gewenst! Er is trouwens ook een filmpje gemaakt van afgelopen weekend en die is hier te vinden: https://www.youtube.com/watch?v=ctntImPEjHg. Dan krijg je toch een beter beeld van de omgeving hier dan door de foto's!