Smile! :)

Deze week zat weer vol verrassingen. Maar voordat de week begon hebben we lekker een nachtje aan Laguno del Apoyo doorgebracht. Hier zitten heel wat hostels met toegang tot het meer en met eigen strand en kayaks. Je zit hier wel tussen de toeristen en je betaald misschien wat meer dan gemiddeld maar dan heb je ook wel een lekkere vega-burger en een goede cocktail. Je begrijpt het al.. We hebben hier heerlijk gerelaxt. Rond 6 uur in de ochtend werden we alweer wakker door de zon (en hitte) maar gelukkig kan je zo het meer inspringen. De nieuwe week begon met 1.5 dag zoeken naar een oplader voor mijn laptop. Er was iets doorgebrand doordat het voltage hier iets anders is. Aangezien deze laptop mijn enige communicatiemiddel is en noodzakelijk is voor mijn stage is, was het even stressen. Ook heb ik heerlijk weer wat dagen op het kantoor doorgebracht, ben ik weer een keer op bezoek geweest bij de gemeenschap en heb ik weer een motorritje ondernomen om bij nieuwe klanten langs te gaan. Ik ben me nog aan het oriënteren wat ik nu ga oppakken. Eerst ga ik maar eens de resultaten van de enquêtes in de gemeenschap en het project evenals alle ondernomen activiteiten documenteren en verwerken. Dan kan de volgende stagiaire de begeleiding van dit project makkelijker voortzetten. Daarna wil ik me richten op het doen van een onderzoek, het begeleiden van dit project en misschien het indienen van verzoeken met betrekking tot fondsen voor projecten van Alternativa. Maar voor nu is het bijna weekend en gaan we voor een weekend naar Leon!

Ook kwam er deze week kwam er een krantenartikel van “The Tico Times” online over een onderzoek waaruit blijkt dat Latijns-Amerikanen een stukje blijdschap in de genen hebben zitten. Om de resultaten maar even kort door de bocht samen te vatten. Mijn ervaringen hier, spreken dit zeker niet tegen en ik vind het toch wel bijzonder om te zien dat mensen in zoveel meer onzekerheid, angst en armoede leven dan wij in het westen zo positief en vrolijk in het leven staan. Wat kunnen we hier veel van leren! Om even kort een inkijk te geven in afgelopen week, hier dan ook een overzichtje van wat dingen waar ik deze week (stiekem wel een beetje) om moest lachen:
- Als de taxichauffeur stopt bij de Mormoonse kerk en me twijfelend bekijkt. “Je weet zeker dat je hier moet zijn?” Nou, nee dat was natuurlijk niet het geval maar mijn stagebedrijf zit iets verderop in de straat en is nu eenmaal wat minder bekend. Nu denken alle taxi chauffeurs in Masaya dat ik een of andere Mormoonse zendeling ben.
- Het moment waarop ik bijna door de voorruit van het busje schiet. Het bleek dat de politie een snelheidscontrole aan het uitvoeren was. Wat niet heel effectief was want we trapten het gaspedaal flink in op het moment nadat we de agenten gepasseerd waren.
- Het moment dat een olijke Amerikaan de laatste Apple oplader voor mijn neus in Managua koopt. En vergis je niet dat was waarschijnlijk de laatste oplader in het land. Oke, op dat moment was het alles behalve grappig. Maar wat een pech kan je hebben. Gelukkig mocht ik zijn afgedankt voor een weekje lenen want dan komt er een nieuwe lading het land in.
- De nieuwsgierigheid van Nica's gaat erg ver. Een uur nadat ik mijn collega's verteld heb dat mijn telefoon gestolen was, wordt me nog steeds gevraagd welke nummers er dan wel niet op mijn mobiel stonden, wat voor kleur mijn mobiel was en meer vragen over dit soort banale feitjes.
- Het antwoord van een nogal enthousiaste dame op de vraag of ze weten wat proteïnes zijn en hoe vaak ze deze eten. Nou, ze at toch echt wel twee keer in de week fruit en daar zitten heel wat proteïnes in. Of zouden dat misschien toch vitamines zijn?
- Ook het idee om de suikerinname te beperken door meer water te drinken werd meteen onderuit gehaald. Is het niet beter om cola te drinken? Dat vult toch meer?
- Met een medewerker op weg zijn die heel serieus is tegenover cliënten maar zodra we op de motor zitten weer begint over Heineken bier, fiestas en verschillende dansen. En nee, ik kan niet de Merengue of de Salsa dansen. Is dat nou echt zo lachwekkend?
- Wanneer een collega van frustratie zegt dat ze er zo verdrietig van wordt dat ik haar niet begrijp en ze voorstelt om een vertaler aan te nemen. Zegt genoeg denk ik zo? We hebben er uiteindelijk wel om kunnen lachen.
- Het feit dat ik nog nooit zoveel collega's verzameld had gezien tot de ochtend dat een stagiaire taart had ingeslagen om zijn afscheid mee te vieren. Dan is gelijk iedereen van van de partij in een opeens veel te kleine kantoortje. En het liefst komen ze nog 3 keer terug.
- Het moment waarop er een waterval van Spaanse woorden over je heen uit gestort wordt. Zodra je in de bus maar net te lang naar iemand kijkt of iemand wat vraagt en ze doorhebben dat je wat Spaans spreekt, kom je tot het einde van je busrit niet meer van ze af. Wat overigens heel gezellig is!
Aangezien ik het grootste gedeelte van de week gewerkt heb, zet ik gewoon extra veel foto's van Laguna del Apoyo online. Fijn weekend allemaal en bedankt weer voor het lezen! :)